“นักเรียนนอกคอก ห้องเรียนนอกกรอบ”
“การเรียนในโรงเรียนต่างจังหวัดดีกว่าเรียนในกรุงเทพฯ” “ยิ่งอยู่บ้านนอกมากเท่าไหร่ยิ่งเรียนได้ดี” “การเรียนในมหาวิทยาลัยไม่จำเป็นอีกต่อไป” แนวคิดการศึกษาแบบกระแสหลักอาจไม่ถูกต้องเสมอไปก็ได้/ ครั้งแรกที่พี่น้องตระกูลไรท์คิดจะบินใครก็ต่างหาว่าพี่น้องคู่นี้มันบ้าไปแล้ว คนจะไปอยู่บนฟ้าได้อย่างไร เพ้อเจ้อคิดจะบิน พี่น้องสองคนนี้ก็จัดว่าทำตัวนอกคอกใช้ได้ วันเวลาผ่านไปทุกวันนี้ใครๆ ก็บินได้/ ครั้งหนึ่งบุรุษน้อยนามว่าไอน์สไตน์ เสนอทฤษฎีที่ท้าทายความเชื่อดั่งเดิมของสิ่งที่เรียกว่า “กฎ” แห่งฟิสิกส์ จัดเป็นนักวิทยาศาสตร์นอกคอก ปัจจุบันเขาคือนักวิทยาศาสตร์ที่ตราตรึงในความทรงจำที่สุด เป็นต้นแบบว่านักวิทยาศาสตร์เก่งๆ ต้องหัวฟู/ กาลิเลโอเกิดในยุคที่ใครต่อใครก็คิดว่าโลกตั้งอยู่เฉยๆ และทุกอย่างหมุนรอบโลก ถ้าไม่ใช่เพราะความนอกคอกบวกความไม่กลัวตายของเขา วิทยาศาสตร์สมัยใหม่อาจไม่พัฒนามาจนถึงทุกวันนี้/ บุคคลที่ยกขึ้นมานี่ เพื่อชวนเชื่อกันอย่างเต็มที่ให้เห็นว่า หากเพื่อการเรียนรู้ที่เป็นเลิศ ความนอกคอกกล้าบ้าบิ่น กล้าแหกคอกนั้นควรเป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่มีติดตัว/ เรื่องสถานที่เรียนก็ฮือฮาไม่แพ้กัน จริงอยู่เมืองหลวงเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่ง แต่ทุกคนคงจะเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า ช้างเผือกย่อมมาจากป่า นักวิทยาศาสตร์ระดับโลกเกือบทั้งหมดกำเนิดเติบโตขึ้นในชนบทอันสงบ ศิลปินยิ่งไม่ต้องพูดถึง สายลมสบายใต้แสงจันทร์เย็นฉ่ำเป็นแหล่งผลิตกวีชั้นยอด มีคำกล่าวที่ว่า หากประเทศไทยอยากจะสร้างนักดนตรีคลาสสิคระดับโลก ต้องซุ่มฝึกซ้อมเด็กอัจฉริยะเหล่านั้นในบ้านนอกอันห่างไกล สงบ ชีวิตเรียบง่าย/ มีคำถามว่า แล้วทำไมต้องนอกคอกด้วย? ก็เพราะนี่แหละคือหนทางที่จะประสบความสำเร็จ ถ้าเอาแต่ทำตามๆ เขาไปก็เหมือนคนที่ต้องไปคอยต่อแถวคนอื่น คะเนว่าแถวยาวเสียด้วย ทำอย่างนี้กว่าจะได้ “เกิด” คง “แก่” เสียก่อน หลายคนเรียนหนังสือเท่าไหร่ ก็ไม่รุ่งซะที อยู่ในห้องก็ตั้งใจเรียน การบ้านก็ทำ ครูสั่งงานก็ทำตลอด ก็ทำเหมือนเพื่อนที่สอบได้ที่หนึ่งนั่นแหละ สอบออกมาไหงเราอยู่รั้งท้าย นั่นก็เพราะเราได้ทำตามๆ เขาไป เขาทำก็ทำมั่ง ด้วยหวังว่าทำแล้วจะได้อย่างเขา ครูสอนอะไรมาก็เชื่อหมด ใช้จำๆ จดๆ ท่องๆ มันเข้าไป ทำแบบนี้ทั้งชาติก็ไม่เกิดการเรียนรู้นานไปเดี๋ยวก็ลืม แต่ถ้าเราเริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่ครูสอนว่ามันจริงหรือไม่ มันเป็นอย่างนั้นจริงหรือ ครูมาหลอกเรารึเปล่า แล้วลองหาคำตอบดู เมื่อได้คำตอบนั้นแหละความรู้ที่ได้จะฝังหัว จำได้ไม่มีวันลืม เกิดการพัฒนาเรียนรู้จนอาจจะเก่งกว่าครู/ เคล็ดลับสำหรับนักเรียนนอกคอก ที่จะทำให้รุ่งอย่างฉุดไม่อยู่ สิ่งนั้นก็คือ การให้ความเคารพ “ครู” ของตน จอมยุทธที่แท้สิ่งที่อันตรายหาใช่ศาสตราวุธที่อยู่นอกกายไม่ แต่เป็นอาวุธที่มาจากภายใน การเป็นนักเรียนนอกคอกก็เช่นกัน ให้นอกกรอบนอกคอกมีแนวคิดที่แปลกแหวกแนวออกมาจากข้างใน ออกมาจากสมองและหัวใจ หาใช่นอกกรอบนอกคอกแต่ข้างนอก แต่ภายในยังเป็นทาสกระแสโลกอยู่เหมือนเดิม/ ขอยกตัวอย่างพระพุทธเจ้าศาสดาเอกของโลก แนวทางที่ท่านใช้สั่งสอนผู้คนนั้น หาใช่การไปล้มล้างด่าทอลัทธิอื่นว่าไม่เหมาะไม่ควร ผิดตรงนั้นมีจุดอ่อนตรงนี้ไม่ แต่ท่านกลับไปเสริมเพิ่มส่วนที่ขาดหายไปของคำสอนในลัทธิต่างๆ ให้สมบูรณ์ต่างหาก ท่านเสนอแนวทางที่เหมาะสมขึ้นมาให้ลองใช้กันดูและเมื่อกาลเวลาผ่านไป แนวทางที่ดีที่สุดก็จะถูกส่งผ่านมายังชนรุ่นหลังเอง/ ครูนั้นเป็นผู้ให้อยู่ตลอดเวลา หากครูมีจิตวิญญาณของความเป็นครูแล้ว จะไม่มีซักครั้งเลยที่หวังจะทำร้ายลูกศิษย์ หรือมอบแนวทางที่ผิดให้ศิษย์ แต่ครูก็ยังเป็นคนธรรมดา มีสิ่งที่ไม่รู้ มีสิ่งที่ไม่เข้าใจ และอาจพูดอะไรผิดพลาดไปบ้าง ศิษย์ที่ดีย่อมไม่ตอบโต้ด้วยท่าทีเผ็ดร้อน พึงถามด้วยความเคารพและอ่อนน้อม เพราะศิษย์ที่ดีย่อมระลึกได้ว่า หากไม่ได้ครูช่วยชี้ทางเดินให้เราก็เดินไม่เป็น ไปไม่เป็น และในบางครั้งเราผู้เริ่มเดินที่หลัง อาจเดินไปได้ไกลกว่าครู จากการเดินในพื้นราบ เราอาจเดินออกจากป่าลึก ไปยังดินแดนใหม่ไปสู่ยอดเขาสูง และหาทางเดินขึ้นยอดเขาก่อนใคร จนได้ชื่อว่าเป็นผู้พิชิตเขาลูกนั้น ผู้คนต่างสรรเสริญยกย่อง และปักป้ายชื่อผู้พิชิตยอดเขาประกาศไว้เป็นอนุสรณ์ แม้จะไปไกลกว่าครู แต่ก็ขอให้อย่าลืมพระคุณของครูที่ช่วยพาออกเดินเป็นอันขาด ขอให้ระลึกถึงครูที่คอยสอนคอยสั่งอบรมเรา ถ้าไม่มีครูในวันนั้น ก็ไม่มีเราวันนี้เช่นกัน …
ฟีดที่ไม่รู้จัก
ภาษาน่ารู้กับครูแหม่ม 